માયા જાળ.
મહામાયા રચે માયા જાળ, માયા જાળમાં ફ્સાય માનવી.
સંસારી આ જીવ તો મુઝાય વારંવાર, ઉઠે એનેક સવાલ.
કરુ પ્રેમ પ્રભુને ? કે કરુ પ્રેમ મારા પરિવારને ?
જ્યાં કરુ ધ્યાન એકનુ , બીજાનુ છુટી જાય .
કરવુ જતન બંન્નેનુ , એતો અતિ મુશ્કેલ કામ.
લીધો જન્મ ધરતી પર, વ્હાલા લાગે માત-પિતા.
આવી જવાની, પ્યારુ લાગે મિત્ર મંડળ.
સપ્તપદીના ફેરા લીધા, કર્યો પ્રેમ ભરપુર .
ફુલ સમા માસુમ બાળ, ઠાલવ્યો હેતનો દરિયો.
ધનનો ચઢ્યો નશો , દોડ્યા પૈસા પાછળ .
પ્રવેશ્યા વનમાં, વ્હાલા લાગે પૌત્રો , પૌત્રી.
ખબર છે, ઈશ્વર છે આ જગમાં, માયા લાગે પ્યારી.
જેના થકી આવ્યા આ જગતમાં, ક્યાં વખત છે? તેના માટે.
1 Comment »
Dr P A Mevada on 08 Aug 2010 at 11:36 am #
Very much true, but we still can find time whenever we are stuck in waiting for something or when we do not get sleep at night. thinking of Almighty God and His evertime presence must be felt by spiritually inclined, though we may refrain from blind faith, which may be dangerous to our survival in our this birth.