માતાજીની ધુન.
જગદ ઉધ્ધારીણી માતા દુર્ગા ,
જગદ ઉધ્ધારીણી મા .— ૨
જાગો જાગો મા, જાગો જાગો મા,
જાગો જાગો મા જનની .– ૨
હૈ ગૌરી દેવી, રણચન્ડીદેવી ,
હે શિવ રમણી જાગો મા .– ૨
જાગો જાગો મા, જાગો જાગો મા ,
જાગો જાગો મા જનની .
Archive for the 'કવિતા' Category
સફર.
એક એવી સફર, માર્ગ ઘણોજ મુશ્કીલ અને દુર.
જ્ન્મો જ્ન્મની લાંબી સફર, ન થાય પુરી.
શોધુ અનેક રસ્તા, કરવા મુશ્કીલ સફર ટુકી.
ન મળે ટુકો માર્ગ , શોધ્યા માર્ગ અનેક.
મળ્યો એક અમુલ્ય જ્ન્મ, લીધા માનવ જ્ન્મ.
હમસફર છોડે અડધે રસ્તે, ન કોઈ સાથી.
કાપવી મંઝીલ એક્લા, રાહ લાગે ક્ઠીન.
થતા પુણ્યનો ઉદય, મળ્યા સાચા સદગુરુ.
બતાવે ટુકો માર્ગ, બાંધ્યુ ભક્તિનુ ભાથુ.
લાંબો માર્ગ દીશે ટુકો, બન્યો અતિ સરળ.
મળી મંઝિલ, પહોચાડે પરર્માત્મા સમીપ.
ઉર્મિ ભાવ.
કાવ્ય, કવિતા, ગઝલ, અને શાયરી.
ઉર્મિના ભાવ એતો, ન કોઈ ફરક એમાં.
મીઠી યાદો, પ્રકૃતિ સૌન્દર્ય, સ્મરણીય ધટના.
હ્રદયની વેદનાઓ , હૈયાના એ ભાવ.
હ્ર્દય ઉર્મિસાગરમાં, જ્યાં ભાવરુપી,
પત્થર ફેકાય, વિચારો રુપી વમળો ઉદભવે.
ઘુટાઈને ઉર્મિભાવ, બને શબ્દનુ સ્વરુપ.
શબ્દની આ રમત, ઉતરે કાગળ પર.
ક્વીની આ કલ્પનાઓ બને પ્રેમ ભાવ.
દિલના તાર ઝણ-ઝણી ઉઠતા.
કાવ્ય, કવિતા, ગઝલ, શાયરી .
પ્રગટ થાય અતિ સુન્દર રચના.
ઝાંખી.
મંદિર મંદિર, મુર્તિ સુન્દર પ્યારી , અનેક સ્વરુપ.
વેદ પુરાણ, શાશ્ત્રો કરે ગુણ ગાન તારા .
જ્યાં સતસંગ, ભજન-કીર્તન ભક્ત હ્રદય બિરાજમાન.
કથા શ્રવણ, મંત્ર જાપ, નિત્ય પાઠ નિયમ,
દર્શન પ્યાસા નયન, એક ઝાંખીની લાલસા .
જ્યાં નિહાળુ એક પ્યારુ હોઠ પર સ્મિત, મુર્તિમાં.
ત્યા નીરખુ , પ્રભુનુ સુન્દર પ્યારુ મુખડુ .
મન તો ભાવ વિભોર, આનંદ ન સમાય.
બુધ્ધિ કરે તર્ક વિતર્ક, ઉઠે અનેક સવાલ.
મન તો વિચારે , શુ ગોલોક આનુ નામ !!!
જ્યાં શ્રી ક્રિષ્ણ નિવાસ હમેશા.
ભેદ-ભરમ.
સાત લોક, સાતપાતાળ, સાત સમુન્દર,
સાત આસમાન, સાત જનમ,સપ્તપદીના વચન સાત.
પાંચ પ્રાણ, પાંચ વાયુ, પાંચ વિષય, પાંચ કોશ,
પાંચ કર્મેન્દ્રિય, પાંચ જ્ઞાનેન્દ્રિય, પંચ મહાભુત.
આપ્યો મનુષ્ય દેહ, મનુષ્ય દેહ અતિ મુલ્યવાન.
આતો ઈશ્વરે રચ્યો ચક્રવ્યુહ,ન સમજાય પામળ માનવી.
ચક્ર્વ્યુહના કોઠા કઠીન, ન સમજાય ચક્રવ્યુહ.
હર જન કરે કોશીશ, કરે મથામણ, નીક્ળવા.
જો મળે સદગુરુ ભક્તિ માર્ગમાં, આપે બોધ,
જ્ઞાન આપી મીટાવે ભેદ ભરમ, બનાવે આત્મજ્ઞાની.
ભક્તિ અને સાધના કરતાં, સમજાય ચક્ર્વ્યુહ.
કરતાં ઈશ્વરને પ્રેમ , પામીયે પરમતત્વ.
મનોકામના.
આંગણીયામાં પુર્યા ભાત ભાતના સાથીયા ને રંગોળી.
બારણે બાંધ્યા તોરણીયા, ટોલડે પ્રગટાવ્યા દીવડા ઝગ મગ.
બિછાવ્યા મખમલી ગાદીને તકીયા, છાંટ્યા અત્તર.
ઘર સજાવ્યા રંગ બે રંગી ફુલડે, ગુથી મોગરાની માળા.
જળ રે જમુનાની ઝારી, છપ્પન ભોગ સામગ્રી.
ઉકાળ્યા ગાયના દુધ, સાકર કેસર બદામ અને ઈલાયચી.
પાન સોપારીના બીડલા , મહી ઈલાયચી લવીન્ગ.
ભર્યો પ્રેમ અશ્રુ તણો કટોરો , પગપ્રક્ષાલન કાજે.
રાહમાં પાથર્યા ગુલાબ, મોતિડે વધાવુ, કરુ આજ આરતિ.
મોકલ્યા સંદેશ શ્રી હરિને, વ્યાકુળ નયન નીરખુ રાહ.
આજ અર્પણ કરુ સારો પ્રેમ શ્રી હરિ ચરણ.
શ્રી હરિ.
( હસીત પટેલે ક્યાંક આ રચના વાંચી હશે, તે મોક્લાવેલી છે, પસંદ આવી એટલે અહીયાં રજુ કરુ છુ. )
નજર કરુ ત્યાં નારાયણ, હાથ ધરુ ત્યાં હરિ.
પગ મુકુ ત્યાં પુરુષોતમ ઘર, એ ઘરમાં હુ ઠરી.
હૈયા દુબળી હુ ને પાછી, મોઢે મોળી ખરી.
દીવો પ્રગટ્યો ત્યાંતો ટવરક – ટવરક વાતુ કરી.
ઘંટી, પાણી, વાસીદુ ને ચુલો ઘરવખરી.
જ્યાં જ્યાં કામે લાગુ, ત્યાં ત્યાં મંદિરને ઝાલરી.
ભવ ખેતરને ખેડી રાખ્યુ, કુવો કાંઠા લગી.
મેતો વાવી જાર, પાક્યાં મોતી ફાટુ ભરી !!!
માયા જાળ.
મહામાયા રચે માયા જાળ, માયા જાળમાં ફ્સાય માનવી.
સંસારી આ જીવ તો મુઝાય વારંવાર, ઉઠે એનેક સવાલ.
કરુ પ્રેમ પ્રભુને ? કે કરુ પ્રેમ મારા પરિવારને ?
જ્યાં કરુ ધ્યાન એકનુ , બીજાનુ છુટી જાય .
કરવુ જતન બંન્નેનુ , એતો અતિ મુશ્કેલ કામ.
લીધો જન્મ ધરતી પર, વ્હાલા લાગે માત-પિતા.
આવી જવાની, પ્યારુ લાગે મિત્ર મંડળ.
સપ્તપદીના ફેરા લીધા, કર્યો પ્રેમ ભરપુર .
ફુલ સમા માસુમ બાળ, ઠાલવ્યો હેતનો દરિયો.
ધનનો ચઢ્યો નશો , દોડ્યા પૈસા પાછળ .
પ્રવેશ્યા વનમાં, વ્હાલા લાગે પૌત્રો , પૌત્રી.
ખબર છે, ઈશ્વર છે આ જગમાં, માયા લાગે પ્યારી.
જેના થકી આવ્યા આ જગતમાં, ક્યાં વખત છે? તેના માટે.
સમય.
નિર્બલ અને પામળ બને માનવી, સમય અતિ બલવાન.
મનુષ્ય જીવન ચાલે સમય ચક્ર સાથે, અતિ તેજ.
સમયની રફતાર સાથે જે ન ચાલી શકે, ન જોવે રાહ,
બાજુ પર ફેકીને, ચાલી જાય સમય આગળ – આગળ.
નથી કદર જેને સમયની, મુશ્કીલ ભરેલ રાહ તેની.
બને સફળ, કરે જીવન ઉજ્વળ, ચાલનાર સમય સાથે.
ગઈ કાલ અને આજની ન કોઈ ફીકર,
આવનાર સમયની કરે ફીકર હમેશાં.
આવનાર સમય ન જાણે કોઈ, વ્યાકુળ મન ન સમજે.
રાજા બને રંક, રંક બને રાજા,સમય અતિ બળવાન.
સમય છે ક્ષણીક, કામ છે અનેક જીવનમાં.
સમયની એક ઉજ્વળ તક ઉપાડતાં, જીન્દગી બને સરળ.
સમય તો હર પળ બદલાય, એતો કામ એનુ ચાલતા રહેવુ.
સમયની ગતિ સાથે ચાલે જન્મ મૃત્યુ , ન રહે બાકાત કોઈ.
એક ક્ષણ.
વર્ષો વીત્યા, મહીના વીત્યા, વીત્યા દિવસો,
વીતી અનેક પળો, અનેક ક્ષણો.
એક ક્ષણની ઝંખના, મળે એવી એક ક્ષણ.
ઈશ્વરે આપી અનેક ક્ષણો, ન રહે મન તેમાં,
ચંચળ મન ચારો તરફ ફરે, વિચારોના વમળ.
ન રહે લીન એક ક્ષણ ઈશ્વરમાં, માયાના બંધન.
મન કરે લાલસા, મનને મોટી તૃષ્ણા,કરાવે પાપ-પુણ્ય.
મન કરાવે કર્મોના બંધન, જન્મ મરણના ફેરા.
અંર્ન્તરમુખ થતાં, અંનર્તરધ્યાન થઈ, મન બને શાંન્ત,
ત્યાં મળી જાય અનેક અણમોલ ક્ષણો, પરમ શાંન્તિ.
પર્માત્મામાં લીન.
