પ્રભુએ કરી અર્પણ એક અણમોલ ભેટ.
મળી એક અણમોલ ભેટ મનુષ્ય જીવન .
ન સમજાય મહત્વ તેનુ , ન કરી કદર .
બની માનવ, જીવન જીવે પશુ સમાન .
વિવેક , મર્યાદા , શરમ , ક્યાં ગયા
માનવજાતીના એ આભુષણ ?
ન પહેચાન સ્વની , વ્યર્થ જવન જીવવુ .
અનેક શક્તિઓથી ભરેલ માનવ જાત .
લક્ષ્ય ચોરાસી ફેરા, એક મુક્તિદ્વાર
મનુષ્ય જીવન .
મળ્યુ મુક્તિદ્વાર , ન ખોલ્યુ દ્વાર ,
વેડફ્યો અણમોલ મનુષ્ય જનમ .
પીસાય જનમ-મરણની ચક્કીમાં .
પ્રથમ સમરુ શ્રીગણેશ , રિધ્ધિ-સિધ્ધિ દાતા .
કરો પ્રદાન અમ , રિધ્ધિ-સિધ્ધિ .
કરુ પ્રણામ શ્રી મા સરસ્વતી,બુધ્ધિ પ્રદાન માતા .
કરો જ્ઞાનના દાન તુજ સંતાન .
લાગુ પાય શ્રી મા દુર્ગા , શક્તિ પ્રદાન માતા .
આપો શક્તિ , એક ઉજ્વળ જીન્દગી પામુ .
વંદન કરુ શ્રી કૃષ્ણ , જગદગુરુ જગપાલક, નાથ .
આપો જ્ઞાનના દાન , પ્રગટે જ્ઞાનની જ્યોત .
થાય અજ્ઞાન રુપી અંધકાર દુર .
કોટી-કોટી પ્રણામ શ્રી હનુમંત મહાવીર.
રામ ભક્ત , આપો ભક્તિના દાન ,
થાય ભક્તિ માર્ગ સરળ , પામુ નીજ મંઝિલ .
શ્રી મહાદેવ ચરણોમાં શાષ્ટાન્ગ , દંડવત પ્રણામ,
મહા યોગી, શિવ શંકર , હે નીલકંઠ , ભોળેનાથ ,
મીટાવો જનમ-મરણના ફેરા , આપો મોક્ષના દાન .
પારણામાં ઝુલતુ નાનુ માસુમ સુન્દર બાળક .
લાગે ,ઉતર્યુ સીધુ સ્વર્ગથી અલૌકિક આ બાળ .
આતો બાળક તેમાં વાસ સાક્ષાત ઈશ્વરનો .
ત્યારે તો ભાસે એક અલૌકિક -દિવ્ય આ બાળ .
અતિ સૌમ્ય ,મૃદુ સુન્દર મુખકમલ દીસે નીખાલસ .
આંખોમાં પ્રેમ , ન જાણે પ્રપંચ , કરે પ્રેમ સૌને .
નાજુક હાથ-પગ હલાવે ,આંબવા ઉચા શીખરો .
કરે હાથ ઉચા , જાણે સમેટે પુરુ વિશ્વ નીજ અંદર .
કદીક હસે કદીક રડતુ કદી અકરાઈ જાય ,
તો પણ લાગે અતિ પ્યારુ .
તેનુ રુદન પ્યારુ , તેની હસી કિલ્લોલ ,
મીઠા અને લાગે વ્હાલા .
વિશ્વની સારી શાંતિ લપેટી, પોઢે નિરાંતની નીદ્રામાં.
રમવાને પહોચ્યુ ચાંદ સુરજને તારલીયાની પાસે .
રમે મેઘધનુષની સાથે, ઘોડો કરી બેસે ઉપર .
ફરે સારુ ભ્રમ્હાંડ .બાળ લીલા અલૌકિક , અજોડ .
નીદરમાં નીરખે જ્યાં પ્રભુ , મલકી ઉઠે મુખડુ હર્ષથી .
બાલ્યાવસ્થા સદભાગી .
વૃધ્ધ માતા બેઠાં ખુરશીમાં , જુના ચશ્માં જોવે નવી દુનિયા .
વિચારો અનેક , પડે દ્વિધામાં , એક એ પણ જીન્દગી હતી .
મારુ વતન, રીત ભાત અને સંસ્કારો, જીવનની એક પહેચાન.
પ્રેમની સાંકળમાં બંધાઈને , મુઠીમાં સમાય મારો પરિવાર .
પરદેસ, નોકરી-ધંધાએ બનાવ્યા વિભક્ત કુટુમ્બ, સૌ અલગ.
દિકરો-વહુ બોલતા ગુડ મોર્નિગ, યાદ આવે એ શબ્દ જય શ્રી કૃષ્ણ.
વિચારે , ભાષા અને શબ્દો બદલાયા , પ્રેમ તો છે એટલોજ !!!
પૌત્ર-પૌત્રી બોલે ગ્રાન્ડમા વી લવ યુ વેરી મચ ,
વિચારે , ભાષા અને શબ્દો બદલાયા , પ્રેમ તો છે એટલોજ !!!
પરિવાર કરે અનહદ પ્રેમ અને આપે સન્માન , બીજુ શુ જોઈએ ?
ન બદલાઈ લાગણી અને પ્રેમ , બદલાયો દેશ અને ભાષા .
એ હતી મારી જન્મભુમિ આ છે મારી કર્મભુમિ , ભુમિ તો ભુમિ.
તો શુ કામ કરવી ઝંઝટ , શબ્દો અને ભાષા માટે ? જો હોય પ્રેમ .
જીવનની પાનખર , બધાને અનુકુળ થઈને રહેવુ , કરવો પ્રેમ સૌને .
એમાંજ સાણપણ , સમભાવ અને પ્રેમ , નહીતો બગડે
ઘરનુ વાતાવરણ ને સંસાર, અને બગડે ઘડપણ ને આયખુ.
બીજાને બદલવાની કોશીશ કરવા કરતાં , ખુદ બદલાઈ જાવુ.
દીઠા સુન્દર ચાર ચરણ પગદંડી પર સાથે સાથે.
બે ચરણ અતિ સુન્દર કોમળ , રિમઝિમ શોભે પાયલ .
બે ચરણ અતિ સુન્દર કોમળ, શોભે શંખ ,ચક્ર ,કમળ .
અતિ સુન્દર જોડી રાધા-ક્રિષ્ણ, શોભી ઉઠ્યુ સારુ બ્રહ્માન્ડ.
વૃન્દાવન, યમુના તટ ,લહેરાય કદમની મીઠી ઠંડી છાયા .
ઝુલા ઝુલે રાધા-ક્રિષ્ણ , દાદુર-મોર- બપૈયા નાચે થૈ થૈ થૈ .
શ્રી ક્રિષ્ણ મધુર બંસી નાદ , ક્રિષ્ણ વગાડે મીઠી મોરલી .
મીઠીશી કોયલડી આજે છે ચુપ, શાંભળવામાં બની મગન .
મધુર બંસી નાદ, ગૈયા ઝુમે ભુલે ચારો ને વાછરડુ, બની મગન .
ગોપી ભુલે સુધ બુધ,ન કોઈ પરવા, દોડે મુકી રડતા બાળ .
પ્રકૃતિ ને ધરતી થઈ ગઈ લીન , સાંભળવા બંસી નાદ .
શ્રી ક્રિષ્ણ નામ રસ વહ્યો જાય , તૃષાવંત પીએ ભરી ભરી .
પીયુ વસે પરદેશ , રળવાને રોટલો .
ભુલે ઘર-બાર, કરે વેપાર , મશગુલ .
પળ લાગે મહિના , મહિના વર્ષો .
પળ – પળ ભારી , ધબકે હ્રુદિયાના ,
ધબકારા . નહી ક્યાંય ચેન , અજંપો .
આંખમાં ન સુકાય આંસુ , વહે અવિરત .
જીન્દગી હવે બની અસહાય , બની બોજ.
આવી યાદ તારી, ગાઉ ગીત વીરહના .
હાથોમાં મહેન્દી,પહોચી સુગંધ પીયુ દેશ .
વીરહના એ ગીત સાંભળ્યા દુર દેશ .
હ્રદયની ધડકન ને રુદન અથડાયા કાનમાં,
પીયુ દિલ બેચેન , વીહવળ , મળવા આતુર .
યાદ આવ્યા બાળ, પત્નિ, ઘરબાર , દિલ બેચેન .
મોક્લ્યા સંદેશ ,
તારલીયા નીરખ્યા નીસ દીન,અંધારી રાત .
જે દીન નીક્ળે ચાંદ , પધારુ નીજ દેસ .
ઘરમાં મારે પુનમની મધુર ચાંદની .
સાગર કિનારે, પગ નીચેથી સરતી રેતી ,
સાગર નીર , ભરી અંજલી ,સમેટુ સાગર,
બુન્દ બુન્દ સરતા નીર, ખાલી રહે હાથ.
બંધ આંખના નીન્દમાં જોએલા સપના ,
જાગે નીન્દમાંથી,ખુલી આંખે સરતા સપના.
જીવન રાહ કઠીન , મંઝિલ દુર અતિ દુર .
હાથમાંથી સરકતો સમય જો જાય એક વાર,
ક્દી ન આવે પાછો , જીવન હાથથી સરક્તુ જાય .
મૃત્યુ તો હકીકત , મુઆ પછી કોઈ ન ફરે પાછુ.
એક સનાતન સત્ય , કર્મો લઈને ફરવુ પાછુ .
કર્મો ફેરવે જન્મ મૃત્યુના ચક્રો .
સુન્દર નયન , મૃગ નયની .
હોઠ લાલ , ગુલાબ પંખડી.
ગાલ પર લાલી , ઉગતા સુરજ કિરણોની લાલીમા .
ગુલાબી વાન , દીસે ખીલતા કમળ સમાન સુન્દર .
નમણી નાક નકશીકા , કેશ લાંબા રેશમી મુલાયમ .
સુરાઈદાર ગરદન , શોભે નવ લખા હાર .
ગાલ પર ખંજન , મધુર મુસ્કાન, ખુલે ગુલાબ પંખડી.
મુખડુ શોભે, પુનમની રાતનો સોળે કળાએ ખીલેલ ચંદ્રમા.
લચકતી પતલી કમર , કોમળ કદમ, હંસીની ચાલ.
સુમધુર વાણી , સુભાષી , દાંત મોતીના દાણા સમાન.
ધીરો,સુરીલો અવાજ, કોકીલ કંઠી, શબ્દોમાં રેલાય સંગીત.
અતિ મુલાયમ માખણ સમાન કોમળ, ગુલાબી તન-બદન.
સોલે સજ્યા શણગાર, રેશમ નકશીકામ, સુન્દર વેશભુષા .
તન-બદન મહેકે, હજારો તાજા ખીલેલ લીલીના પુષ્પોની ખુશ્બુ .
સર્વ ગુણ સંપન , તન અને મનની સુન્દરતા શોભે .
શ્રી લક્ષ્મી , માદુર્ગા સમુ મુખડુ ચમકે , તેજ અપાર .
સૌન્દર્ય સામ્રાજ્ઞી એક નારી , આતો મનુષ્ય.
શ્રેષ્ઠ નારી જાતિ પદ્મીની .
નયન તરસે એક ઝાંખી , બંધ આંખે નીરખુ શ્રી હરિ .
કદી ન આંખ ખોલુ , બંધ આંખોમાં સમાય શ્રી હરિ .
વાયરાની એક મધુર લહેર અથડાય શબ્દો કર્ણપ્રિય .
સંભળાય શ્રી કૃષ્ણ મધુર વાણી, બોધ, ગીતા ઉપદેશ .
વાયરા સદા વહેતા રહેજો , રોજ લાવજો નવો સંદેશ .
અજ્ઞાની આ જીવ અંધકારમાં, જ્ઞાન રુપી જ્યોત પ્રક્ટાવજો .
જોડુ બે હાથ, નત મસ્તક,હ્રદયમાં પ્રાર્થના પુષ્પો, કરુ અર્પણ .
ઉઠે કદમ,માર્ગ થાય મોકળો,રાહ તો સતસંગની, મંઝિલ પ્રભુને દ્વાર.
જીહવા ગાયે ગુણ ગાન પ્રભુના દિન રાત , મા સરસ્વતી કૃપા.
મનડુ જઈ બેઠુ , શ્રી હરિ સ્મરણ ચિન્તન , થાય લીન .
ઈન્દ્રિઓના ઘોડાની લગામ બની મજબુત, સ્થિતપ્રજ્ઞ યોગી .
નીજાનંદ , પામુ પરમ સુખ-શાંતિ .
Following is a quick typing help. View Detailed Help
Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.