વીરહ .
પીયુ વસે પરદેશ , રળવાને રોટલો .
ભુલે ઘર-બાર, કરે વેપાર , મશગુલ .
પળ લાગે મહિના , મહિના વર્ષો .
પળ – પળ ભારી , ધબકે હ્રુદિયાના ,
ધબકારા . નહી ક્યાંય ચેન , અજંપો .
આંખમાં ન સુકાય આંસુ , વહે અવિરત .
જીન્દગી હવે બની અસહાય , બની બોજ.
આવી યાદ તારી, ગાઉ ગીત વીરહના .
હાથોમાં મહેન્દી,પહોચી સુગંધ પીયુ દેશ .
વીરહના એ ગીત સાંભળ્યા દુર દેશ .
હ્રદયની ધડકન ને રુદન અથડાયા કાનમાં,
પીયુ દિલ બેચેન , વીહવળ , મળવા આતુર .
યાદ આવ્યા બાળ, પત્નિ, ઘરબાર , દિલ બેચેન .
મોક્લ્યા સંદેશ ,
તારલીયા નીરખ્યા નીસ દીન,અંધારી રાત .
જે દીન નીક્ળે ચાંદ , પધારુ નીજ દેસ .
ઘરમાં મારે પુનમની મધુર ચાંદની .
1 Comment »
Paru Krishnakant on 24 Dec 2010 at 2:44 am #
હેમાબેન આજે અચાનક આપના બ્લોગ ઉપર આવી ચડી …. આપનો પરિચય અને કાવ્ય વાંચી ખુબ આનંદ થયો. મળતા રહીશું … આપ પણ “પિયુની નો પમરાટ ” માણવા જરૂરથી પધારશો.
પારૂ કૃષ્ણકાંત “પિયુની”
http://piyuninopamrat.wordpress.com/category/%E0%AA%AE%E0%AA%BE%E0%AA%B0%E0%AA%BE-%E0%AA%B8%E0%AB%8D%E0%AA%B5%E0%AA%B0%E0%AA%9A%E0%AA%BF%E0%AA%A4-%E0%AA%95%E0%AA%BE%E0%AA%B5%E0%AB%8D%E0%AA%AF%E0%AB%8B/