વૃધ્ધ માતા .
વૃધ્ધ માતા બેઠાં ખુરશીમાં , જુના ચશ્માં જોવે નવી દુનિયા .
વિચારો અનેક , પડે દ્વિધામાં , એક એ પણ જીન્દગી હતી .
મારુ વતન, રીત ભાત અને સંસ્કારો, જીવનની એક પહેચાન.
પ્રેમની સાંકળમાં બંધાઈને , મુઠીમાં સમાય મારો પરિવાર .
પરદેસ, નોકરી-ધંધાએ બનાવ્યા વિભક્ત કુટુમ્બ, સૌ અલગ.
દિકરો-વહુ બોલતા ગુડ મોર્નિગ, યાદ આવે એ શબ્દ જય શ્રી કૃષ્ણ.
વિચારે , ભાષા અને શબ્દો બદલાયા , પ્રેમ તો છે એટલોજ !!!
પૌત્ર-પૌત્રી બોલે ગ્રાન્ડમા વી લવ યુ વેરી મચ ,
વિચારે , ભાષા અને શબ્દો બદલાયા , પ્રેમ તો છે એટલોજ !!!
પરિવાર કરે અનહદ પ્રેમ અને આપે સન્માન , બીજુ શુ જોઈએ ?
ન બદલાઈ લાગણી અને પ્રેમ , બદલાયો દેશ અને ભાષા .
એ હતી મારી જન્મભુમિ આ છે મારી કર્મભુમિ , ભુમિ તો ભુમિ.
તો શુ કામ કરવી ઝંઝટ , શબ્દો અને ભાષા માટે ? જો હોય પ્રેમ .
જીવનની પાનખર , બધાને અનુકુળ થઈને રહેવુ , કરવો પ્રેમ સૌને .
એમાંજ સાણપણ , સમભાવ અને પ્રેમ , નહીતો બગડે
ઘરનુ વાતાવરણ ને સંસાર, અને બગડે ઘડપણ ને આયખુ.
બીજાને બદલવાની કોશીશ કરવા કરતાં , ખુદ બદલાઈ જાવુ.